Sturen op KPI’s op wereldschaal: de donuteconomie

Op dit moment ben ik me aan het verdiepen in het sturen op KPI’s op wereldschaal. Dat doe ik aan de hand van het boek van Kate Raworth: Donuteconomie (Doughnut Economics).

Raworth stelt in haar boek dat de wereld is geframed om te denken in termen van immer voortdurende groei van slechts 1 KPI: het bruto binnenlands product. Terwijl onze welvaart of welbevinden (het doel) natuurlijk helemaal niet plat valt te slaan in 1 KPI. In de woorden van Raworth: we hebben een heel dashboard aan indicatoren nodig om te zien hoe het met ons en met de wereld gaat. In een zeer overtuigende TED-talk noemt ze het uitgangspunt van eeuwigdurende groei een ‘flight of fancy’.

Zij presenteert daarom het beeld van de donuteconomie*, waarin we moeten zoeken naar de sweet spot tussen aan de ene kant het sociale fundament van welzijn waar niemand onder mag zakken, en aan de andere kant het ecologisch plafond dat de maximale druk op de planeet weergeeft.

Haar kijk op de wereldeconomie en het herformuleren van economische doelen en KPI’s betekent voor mij het loslaten (of afleren) van een aantal zeer ingesleten economische paradigma’s. En dat is heel spannend. Het ter discussie stellen van je eigen paradigma’s levert immers vaak de beste inzichten op.

* In de introductie van haar boek benadrukt Raworth de kracht van beelden: het opnieuw tekenen van de plaatjes van de economische wetenschap
.